Op weg naar Mkahya reserve passeren we de grens met Swaziland, een koninkrijk. Een heel gedoe met poorten, papieren en stempels!
Zonder problemen het land binnengekomen. Grensposten aan beide zijden zagen er goed verzorgd uit. Mooie gebouwen, modern, airco maar ook hoge hekken.
Het wegbeeld in Swaziland is gelijk aan dat van Zuid Afrika. Zie de (snel)weg maar als de levensader. Niet alleen auto’s maar ook voetgangers, een enkele fietser op een oude fiets, vee, honden etc. Het steekt ook zo over. Ook is er een soort busjessysteem (vergelijkbaar met onze belbus). Langs de kant staan wachtende mensen, soms bepakt en gezakt, steken de hand op en hup, daar stopt op de snelweg, half in de berm/half op de vluchtstrook een busje. Mensen stappen in en iets verderop stopt ie weer zomaar, stappen er anderen uit. Daarnaast rijdt er op de hoofdroute in ieder geval een OV bus. Maar deze is meer voor de langere afstanden tussen de belangrijke plaatsen.
Wat daarbij ook opvalt is dat heel veel gelopen wordt. Schoolkinderen, maar ook volwassenen, lopen hier heel wat af. De scooters zoals we die kennen van Thailand bijvoorbeeld, zie je hier feitelijk niet.
Ruim op tijd bij het verzamelpunt. Je bent hier òf om 10.00 uur òf om 16:00 uur.
Waren eerst zeker 1,5 uur te vroeg. School was net uit. Dus allemaal kids rond de auto’s met vragen naar geld of eten. En als je niets geeft hele drama’s, zeggen dat ze zo hongerig zijn. Maar ondertussenwel een zak chips in de handen.
Het wachten in de brandende zon zagen we niet zitten, dus op naar Sphofaneni, een redelijke plaats met benzinestation. En tot dan toe deden dergelijke stations niet onder voor die in Europa. Maar in Swaziland is toch wel wat anders. Het is dan echt een armoedig land op het platteland. Wc achteraf, wel schoon. Een kleine groentemarkt. De 3 vrouwen gingen kijken, zij waren meer een bezienswaardigheid dan omgekeerd. Wel een aparte ervaring.
Enfin, nadat de tijd om was, terug naar het verzamelpunt.
Daar werden we opgewacht door een ranger. Je rijdt eerst met je eigen auto via een zandweg (circa 4 km.) naar de werkboerderij, hier parkeer je de auto. En we stapten, na een glaasje jus d’orange over in de safarijeep. Een kleine tas mee, dat is alles.
Wat staat ons te wachten?
Nu, een geweldige ervaring, ik kan niet anders zeggen.
We starten met een gamedrive in een jeep met 9 personen. Je rijdt in dat park door de bush. Nijlpaarden gezien maar vooral neushoorns, bisons, impala, antilope, adelaar, giraffen, met een jong.
Omdat ze niet bedreigd worden door de mens kun je echt heel dicht bij komen! Mooie foto’s kunnen maken, veel te veel natuurlijk. Maar ook genieten van wat je ziet. Fantastisch gewoon!
Na dik 2 uur rijdt je naar het kamp in de bush. Kom je in het donker aan. Alles verlicht met hulp van olielampen, heel sfeervol. Ga je naar je hut om op te frissen. Is gewoon een open hut met alleen een dak boven je hoofd, een rondavel noemen ze het.
Geen deuren in de wc of de douche maar alles is zo opgezet dat er geen inkijk is.
En, geen lawaai van motoren, muziek of wat dan ook, alleen zacht pratende mensen en de boventoon wordt gevoerd door alle dierengeluiden. Zoals van krekels, diverse vogels, van de zg. Bush baby’s (zijn apen) en de hyena. Alles loopt ook vrij rond en kan dus bij je hut komen. Daarna aan het diner, prima! Heerlijk gegeten, en ook sfeervol. Vrij snel ging iedereen in bed omdat we om half zes gewekt zouden worden voor de ochtendsafari.
Als je in bed lag, omringd door het sfeervolle licht van de olielampen en dan alle bushgeluiden, in 1 woord machtig, sfeervol en ook romantisch!
Benieuwd naar morgen.