Om 6:30 uur legden we aan. Ik was vroeg wakker en bekeek het vanaf ons balkon.

Het is elke keer weer grappig om te zien wat een activiteiten loskomen als het schip aanlegt.

Eerst worden de trossen gespannen. Dan gaat de deur vooraan open en komen de trappen te voorschijn. Het aankomst- en vertrekpunt wordt dan verder aangekleed met partytenten, soms zelfs met planten.

Ook gaan dan enkele hotemetoten aan boord. Afhankelijk van de procedures, maar meestal na een minuut of 15, gaan de eerste gasten van boord, het lijkt dan net een mierennest, zeker van onze hoogte en afstand tot de voorsteven, dat uitzwermt. Ze volgen ook allen min-of-meer hetzelfde pad (net als mieren doen) naar de uitgang.

En dan droogt de eerste stroom op totdat de excursiegroepen van boord gaan. Weer hetzelfde beeld.

Vandaag viel op dat er veel politie/bewaking op de been en in touw was. Wij hebben daar eigenlijk geen last van, maar viel op.

Wij hadden thuis al besloten om Réunion op eigen kracht te verkennen. We liggen hier tot 17:00 uur, dus tijd zat. De excursies boden niet al teveel en tegen forse tarieven.

Tegen 10 uur van boord. We sliepen een klein beetje uit. Maar ook de stomaverzorging neemt alles met elkaar toch ook de nodige tijd. Van opstaan tot vertrek (wassen, kleden, stomaverzorging, ontbijt) rekenen we 2 uur. Dus soms houdt dat in, vroeg uit bed! Daarbij moet ik elke nacht minstens 2 keer legen, dus een lange nachtrust zit er voor mij vooralsnog niet in.

Maar een vakantie als deze geeft alle ruimte om dat te compenseren.

Enfin, tegen 10:00 uur van boord, met de shuttlebus naar de ingang van het haventerrein.

Daar konden we kiezen uit een trip naar een grote stad, liggen alle aan de kust, met OV kost ca. € 40 per persoon heen en terug. Taxi huren is mogelijk, praat je over tarieven hier rond de € 300 voor ca. 6 uur. Tarieven liggen alle vast, geen onderhandeling op mogelijk. Het huren van een auto is mogelijk, kost ruim € 100 per dag. Of met een lokale gids op stap. Met 4 personen kost dat dan € 50 pp, dus € 100 per stel. Wij makten vrij snel deze laatste keuze.

Een Brits echtpaar was vrij snel gevonden die hetzelfde wilden doen.

We zijn naar Salazie geweest. Een klein plaatsje in de bergen. Onderweg langs de waterval Niagara gegaan. Voor Réunion wellicht een forse waterval na hevige regen, maar het verdient de naam Niagara niet. De echte Niagara hebben we gezien, dat is natuurgeweld! Onderweg, zowel heen als terug diverse keren gestopt om foto’s te maken.

We zijn ook op plekken geweest, daar kom je met de MSC excursie niet. Veel te zwaar om te belopen of klimmen.

In Hell Bourg hadden we een uur voor onszelf. Dus e.e.a. bekeken, foto’s van typisch Creoolse woningen/gebouwen gemaakt. Ook wat kleine souvenirs gekocht.

Was erg leuk. Hier werd ‘s middags een privétuin opengesteld. Je loopt dan langs allerhande soorten planten waardoor je je echt in de tropen waant. Ook kon je een typisch huis uit de koloniale tijd, qua inrichting, bekijken.

Zowel heen als terug reden we langs een nieuwe weg in aanbouw. Moet over 2 jaar afzijn en deze verbindt de haven (La Possession) met de hoofdstad St. Denis. Deze weg wordt vrijwel volledig in zee gebouwd. De huidige kustweg is in het cycloonseizoen gevaarlijk door de zee aan de ene kant en de hoge bergen aan de andere kant. Bij zeer onstuimig weer wordt de weg afgesloten omdat deze overspoeld wordt door de zee. En ook van de bergen komt dan het nodige water met takken en rotsen. Daar hebben ze over een paar jaar dus minder last van met die nieuwe weg.

Onderweg vertelde de gids desgevraagd over het eiland. Maar veel is gelijk aan Frankrijk. Immers het is overzees gebied, met een gouverneur. Je waant je in Frankrijk. Komt door de borden langs de weg, de winkels (alle grote supermarkten (Carrefour, Darty, L’Clerc, Decathlon) zijn hier gevestigd. Komt ook door de verkeersborden en tekens. Het toerisme wordt steeds belangrijker, zeker in de zomer. Een belangrijk exportprodukt is het suikerriet, zowel voor de suiker als de lokale brandy.

Van ca. december tot ca. april is het cycloonseizoen. Harde wind en heel veel regen. Het eiland is dan ook behoorlijk groen.

In de industrie neemt werkgelegenheid af. Er is weinig misdaad.

Ook weinig spectaculaire dieren, eigenlijk vooral de kameleon en de gekko. We zagen ze helaas niet. Zoals de dodo voor Mauritius van belang is, geldt dat op Réunion voor de gekko. Deze is ook in het wapen van het eiland opgenomen.

De gids was uit zichzelf minder spraakzaam dan die van gisteren. Daarbij sprak hij niet heel goed Engels. Maar al met al kregen we de info die we vroegen. En hij liet ons mooie plekjes zien.

Op Mauritius is het vooral fijn toeven op witte zandstranden. Deze zijn er niet op Réunion. Vanwege haaiengevaar is zwemmen in zee niet mogelijk. Dat moet je dan doen in de diverse lagunes. Daarbij heb je hier eigenlijk alleen zg. zwarte stranden van vulkaanzand.

Op Réunion is een nog werkende zg. schildvulkaan. D.w.z. dat deze 2 tot 3 keer/jaar zijn lava langs de helling laat lopen. Het is geen vuurspuwende vulkaan met rots, hete lava en vooral gruis en stoom (zoals een paar jaar geleden wel plaatsvond op IJsland).

Vooral voor de natuur en temperatuur moet je naar Réunion gaan. Een vliegreis rechtstreeks van Parijs neemt 11 uur, dus vanaf Amsterdam zal dat ongeveer net zo lang zijn. Naar Johannesburg/Pretoria vliegen neemt ca. 3 uur.

Réunion is een eiland, net als St. Maarten voor de laatste orkaan van september jl., waar we nog wel eens terug willen keren. St. Maarten voor met name de verschillende stranden. Réunion voor de afwisselende natuur.

We hadden een fijne dag!

Rond 16:15 uur weer terug op het schip. Eerst wat te eten gehaald, vruchtjes en patat. Het verse fruit raakt op. De vruchtjes komen jammer genoeg steeds meer uit blik. Smaakt anders maar nog steeds lekker hoor.

Daarna in de hut geluierd. Ik belde met Heerenveen, even horen hoe het was.

Verder appcontact gehad met onze kids.

Rond 17:30 zijn we aan het laatste stukje van onze cruise begonnen. Nog 3 zeedagen en dan gaan we wilde dieren kijken.

Na het eten nog een kaartje gelegd met Irmgard en Marianne. Vooral bijgepraat over de wederzijdse ervaringen. Marianne en Irmgard hadden een geweldige ervaring in de helicopter. Ze lieten foto’s zien, ook van de kratermond. Ze vlogen daar over heen. Verder vlogen ze langs de bergen, door kloven. Magnifieke vergezichten. Zij gaven aan dat alleen deze ervaring al het gedoe van te voren waard was. ‘Dat nemen ze ons niet meer af’, zo was hun mening. Ze waren rond de middag weer terug op het schip. Iets anders ondernemen was de tijd niet waard. Dus hebben ze uitgerust. Uiteindelijk waren ze ook een van de eersten die vanochtend van boord gingen.

Helaas deed de rust hun zo veel goed dat ze na een spannend potje op de laatste partij de beslissing forceerden. Morgen komt voor ons hopelijk een herkansing.

Vandaag legden we aan in Port Louis, de hoofdstad van Mauritius.

Door de al eerder genoemde vertragingen zouden we pas om 13:30 uur aanleggen.

Omdat het weer vannacht meezat, werd het 1 uur eerder. Om 12:30 uur lagen we aan de kade.

Om 14:00 uur na het eten, zijn we naar het verzamelpunt voor onze excursie gegaan.

Na de paspoortcontrole in de bus en op weg naar de botanische tuin, een klein half uurtje rijden van de haven.

Her was een klein groepje met deze keer een goede gids. Hij legde de geschiedenis van het eiland goed uit.

Het was onbewoond totdat de Hollanders het ontdekten tijdens hun reizen naar de Oost (het toenmalige Nederlands Indië). Zij kwamen aan land voor voedsel, zo is de dodo aan zijn einde gekomen (uitgeroeid door de jacht). Na de Hollanders kwamen de Fransen. In hun bezettingstijd is de aanleg van de Botanische Tuin gestart. Rond 1810 namen de Engelsen bezit van het eiland in hun strijd tegen Napoleon.

Sinds 1969 is het eiland zelfstandig, maakt deel uit van het Britse Gemenebest. Begin 21e eeuw is het een republiek geworden.

De Nederlanders brachten slaven uit Madagascar en Mozambique om te werken. De Britten lieten hindoes uit India komen om te werken, niet als slaven.

Op het eiland wonen ca 1,5 miljoen mensen van diverse rassen en geloven. We zagen Hindoetempels, kerken. En volgens de gids zijn er ook moslims. Alles leeft vreedzaam bij en naast elkaar.

Arbeid is goedkoop. Men kent geen minimumloon, er is geen sociaal uitkeringsstelsel. Scholing, openbaar vervoer en gezondheidszorg is gratis.

De familie zorgt voor elkaar, wat in de praktijk betekent dat de ouders bij hun kinderen wonen.

Belangrijkste factoren voor de economie zijn het toerisme (jaarlijks ca. 30 cruiseschepen in het zomerseizoen (september tot juli) en de hotelgasten, uitvoer van ananas en textiel. Vroeger was de suikerrietindustrie ook belangrijk maar nu niet meer door internationale ontwikkelingen. Daarnaast de uitvoer van vis (tonijn) naar Japan en het bemensen van callcenters.

De voertaal is Engels, op school leert men Engels en Frans. Daarnaast wordt Creools gesproken (mengtaal van Engels, Frans en Nederlands).

Mauritius is een vulkaaneiland met een nog levende vulkaan. De laatste uitbarsting was ca. 60.000 jaar geleden

Na deze interessante weetjes bezochten we de Botanische tuin, op 2 na de grootste ter wereld.

We bezochten maar een klein deel. We troffen het want er staat een palmboom die naar eens in de 80 jaar bloeit en dat was nu het geval. De palm sterft na de bloei.

We zagen de bloedboom, levert medicijn (elke ochtend laat de bast een rode vloeistof lopen) tegen exceem. We zagen de victoriaanse lelies. Deze bladen worden zo groot dat er een kind van 2 kilo op kan liggen. In de tuin is ook een landschildpaddenkolonie. Worden zeer oud, meer als 100 jaar.

Na deze interessante tocht op weg naar de shops in het waterfront.

Onderweg nog een fabrieksstore aangedaan. Een winkel gekoppeld aan een textielfabriek waar merkkleding wordt gemaakt voor Australië, Europa e.d. De prijzen waren zeer Europees, een herenshirt voor € 100, een luxueuze damestasje voor € 500. Wij waren hier snel uitgekeken. Kleding was zodanig gepresenteerd, alles in zeer nette strakke stapeltjes, dat je niets durfde te pakken.

Helaas kwamen we in de spits terecht want om 17:00 uur sluiten winkels en kantoren.

Gelukkig bleven de meeste winkeltjes in het waterfront open voor ons. Nadat we uitgekeken waren, en er kwamen de nodige MSC bussen, was alles dicht.

We kochten enkele souveniertjes. De dodo is het nationale symbool, staat zelfs in het wapen van het eiland.

Terug op het schip bleek de olie-boot nog langszij te liggen. Deze legde aan om 13:00 uur en koppelde pas tegen 21:00 uur af. De bunkers op de Sinfonia zijn weer goed gevuld.

We vertrokken op weg naar Réunion rond 21:15 uur.

Na het eten weer gekaart. Helaas vandaag gingen we roemloos ten onder.

Marianne en Irmgard hebben hun eigen helicopterexcursie geregeld gekregen. Nog gedoe op het schip over de paspoorten want die moesten we weer inleveren. Ik was lastig want dan wil ik een ontvangstbewijs. En dat past eigenlijk niet in het systeem.

Maar het moet gezegd, als je erop staat, krijg je het reçu.

Het gedoe betrof het terugkrijgen. Marianne en Irmgard hebben het morgen nodig als ID-bewijs bij de helicopterhaven. En men kon niet aangeven wanneer we het terug zouden krijgen en wilden het ook niet apart aan hen teruggeven. Uiteindelijk kreeg iedereen zijn paspoort ‘s avonds in de hut afgeleverd.

Eind goed al goed zullen we maar zeggen.

Morgen gaan wij samen Réunion verkennen.

Afgelopen dag en nacht wel pech met de stoma. Gistermiddag al last van lekkerij. Moest ik weer vervangen. Vannacht was het echt raak. Ook vieze kleren. Midden in de nacht weer alles vervangen. En tot overmaat van ramp, vanochtend weer. Gelukkig nog niet losgelaten, maar zichtbaar achter de plakkerij.

Bah wat is dat vervelend en frustrerend!

Vooral omdat we het niet zo goed begrijpen. De enige verklaring voor vannacht was (gedeeltelijke) verstopping van de stomaopening.

Vooral volgende week tijdens onze safari kunnen we dit gedoe niet echt gebruiken.

Maar goed tot nu toe werd elke wat mindere periode gevolgd door een langere periode dat het goed gaat.

Het waait nog steeds hard, windkracht 7 zeker. Vannacht/vanochtend wat lichte regen. Maar later in de ochtend weer veel zon. Het is ca 27 graden.

Het waait zo hard dat het bovendek gesloten is. We liggen op een gereserveerd stuk op dek 12 (dankzij ons wellnesspakket).

Vanochtend was ik wat laat, door dat stomagedoe, maar bezocht ik de porttalk van Réunion, een Frans overzees gebiedsdeel. Dus hoewel heel ver van huis, betreden we donderdag weer de EU!

Dat is dan weer een aparte ervaring.

Gisteren kregen we de douanepapieren voor Zuid Afrika. Vandaag een setje formulieren voor toelating op Mauritius. In de diverse cruises bezochten we al de nodige landen maar wat een diversiteit aan regels, zowel op douanegebied (invoer van producten) als toelating. Op Mauritius moeten we bij het verlaten van het schip persoonlijk het paspoort en embarkatieformulier laten zien. Dan wordt ons paspoort ingenomen zodat het na terugkeer op het schip gestempeld wordt.

Dat is dus steng.

Zelfs in de VS kun je als tourist alleen met je cruisecard van boord gaan en de tourist uithangen. Daar verbaasde ik me dan weer over als je ziet hoe moeizaam het gaat bij de immigratie als je het land binnenkomt met alle registraties (waaronder vingerafdrukken). Kom je het land weer in, zoals bij afmonsteren in Miami, dan is het weer de strenge procedure.

Maar goed morgen Mauritius, we gaan het eiland middels een excursie bekijken. Deze excursie zit in ons pakket.

We brachten de dag verder door met lezen en luieren, daar is een zeedag toch ook voor.

Na het avondeten gunden we Marianne en Irmgard een revanche. Helaas voor hen liep dat deze keer in ons voordeel af. Na een sterke eindsprint van de dames hadden wij uiteindelijk toch de sterktste kaarten in handen. Tussenstand is nu 5 voor hen en 4 voor ons. Voor ons is de eindstand niet het belangrijkste. Het gezellig een kaartje leggen en over van alles met elkaar spreken vinden wij het leukste. Maar enige strijd maakt het ook interessant. Volgens ons geldt dat voor Irmgard en Marianne ook zo.

We trekken nog 1,5 week op dus er komen nog genoeg kaartmomenten.

Terug in de hut bleek dat de Sinfonia door de combinatie van harde wind en nog steeds onderhoud aan de aandrijving extra vertraging opliep. We leggen nu omstreeks 13:30 uur aan. Dan blijft er net genoeg tijd voor onze excursie. Hier staat ca. 4 uur voor. Om 21:00 uur varen we weer weg. Maar om ca. 18:00 uur is het al weer donker. En dan zie je toch weinig van de omgeving.

Na een lekkere nacht waarbij de balkondeur open en dicht schoof op het ritme van de zee, lekker ontbeten.

We zijn begonnen aan de 2e helft van onze cruise.

Na ons ontbijt ben ik naar de porttalk van Mauritius gegaan. Op zich interessant. De inleidster liet mooie beelden zien en vertelde (weliswaar op een wat saaie wijze) ook de nodige wetenswaardigheden. Zo heet Mauritius naar Prins Maurits omdat het eiland in de Gouden Eeuw Hollands bezit was. Daarna is het een tijd Engels bezit geweest maar is inmiddels ook al weer geruime tijd zelfstandig. In het wapen is de Dodo opgenomen. Een uitgestorven vogel welke hier leefde maar door de matrozen in de Gouden Eeuw grootschalig is bejaagd. Al sinds die tijd schijnt de vogel uitgestorven te zijn.

Daarna bezocht ik deel 2 van Scam en hoaxes, een vervolginleiding door de cruisedirector. Hij kan het goed vertellen met goede ondersteuning van video’s en dia’s. Het thema was nu vooral het mogelijk misbruik van sociale media en de creditcard. Zo heb ik toch weer een aantal tips opgedaan welke we ook in Zuid Afrika kunnen gebruiken. Verder blijkt wel dat misbruik internationaal is want de beruchte e-mails of telefoontjes van ‘gewonnen’ kapitalen en zo, ook deze zijn er uiteraard in Engeland, Zuid Afrika of Duitsland. Maar dat wisten we natuurlijk allemaal al.

In de hut lag een uitnodiging voor een ontmoetings ‘borrel’. Speciaal omdat we al vaker met MSC hebben gecruist. Eens kijken of we op tijd zijn. Ontmoeten we ook de captain. Maar we zijn vast de enigen niet. Want zoals je in The Three Corners in Egypte na 10 bezoeken een ‘gouden’ armband krijgt, Kun je hier een ‘gouden’ cruisekaart verdienen. Als je maar vaak genoeg een cruise met MSC maakt. En ik heb de nodige gouden kaaarten gezien. En die worden natuurlijk ook allemaal uitgenodigd. En wij zitten na 2 cruises nog maar op de ‘classic’ kaart. Zoals de meesten overigens.

Enfin, we zouden naar het zonnedek gaan, dachten we. Maar helaas, wederom een kleine lekkage van de stoma. Dus weer alles vervangen. We snappen het niet zo goed waarom het nu misging. Het meest vervelende is dat de huid rondom weer zo geïrriteerd raakt. En dat is soms best behoorlijk gevoelig. En daarbij komen nog wel een paar bijzondere dagen waarbij dergelijke lekkages nu niet echt uitkomen. Doen ze natuurlijk nooit maar op een dag als vandaag heb je alle tijd om schoon te maken en te plakken. Maar straks bij de safari’s natuurlijk niet.

Maar goed, na een nieuwe plak- en droogronde zijn we alsnog aan dek gegaan.

Lekkere temperatuur maar een harde wind, wel windkracht 7. In de zon voelt dat heerlijk want het is ca. 30 graden. Dan is de wind een lekkere afkoeling maar een tandje minder zou prettig zijn. Dat maakt het meer behaaglijk.

We zijn om 17:30 uur naar de ‘come back’ borrel geweest.

Stelde niet zoveel voor. Omdat het hard waait kon de captain er blijkbaar niet bij zijn.

Het hotelmanagement werd (nogmaals) voorgesteld. Ook de cruisconsultant, voor het aan boord boeken van nieuwe cruises, werd voorgesteld.

Verder gratis drinken, niet alcoholisch en was lekkers. Omdat het gratis was, namen sommigen 2 tot 3 glazen tegelijk. Wij konden er niet tegenop drinken. Na een klein half uurtje naar de hut gegaan.

In de hut een algemene medeling. Dan is het iets serieus want behalve het eventuele alarm, gaan alle mededelingen buiten de hut om.

We werden gewaarschuwd voor harde wind. Dek 6 en de achterkant van de hoge dekken (11 en 12) werden afgesloten.

Ook de rondgang op dek 12 was dicht. Tijdens het lopen vasthouden aan de steunen en oppassen bij de buitendeuren.

Stel voor dat iemand zich verwond of erger van boord waait.

Het schip gaat erg tekeer, veel stampen en wat rollen. Soms lijkt het of iedereen een borrel teveel op heeft (zou je wel denken na de captains borrel even eerder) tijdens het lopen over het schip.

Vandaag was het voor het eerst gala-avond. Dit schip is al wat ouder van 2002 of zo. En dat zie je. Op de vorige 2 schepen was er een centraal punt, met een schitterende trap. Dat was echt het centrum van allerhande activiteiten. Dat mist op dit schip. Het is hier wat dat betreft net een slag soberder.

Ook de gala avond is daarom niet zo feestelijk als we gewend zijn. Zal mede komen door het soort publiek wat meereist. Op een degelijke avond is het wel leuk op mensen te bekijken. Hoe zijn ze gekleed, hoe lopen ze. Want ook in vergelijking met de vorige 2 cruises, ik zei het al eerder, is het seniorengehalte zeer hoog. En dat brengt natuurlijk de nodige lichamelijke ongemakken met zich mee zoals slecht lopen, lopen met hulpmiddelen.

En verder valt op dat er veel mensen toch last hebben van behoorlijke obesitas. Er lopen lekkere dikkerds rond.

Wat ons deze keer ook opvalt is dat het menu op de feestelijke avonden minder keuze en afwisseling biedt. Ook deze keer en daarom zijn we maar naar het buffetrestaurant gegaan.

Voordat we gingen eten bezochten we eerst het theater waar een tribune aan Queen, Freddy Mercury werd gezongen. Ronduit geweldig. Een goede zanger die de nummers goed weergaf en sfeer bracht. Want omdat je zit, is het al moeilijk om mensen in beweging te krijgen. Maar dat lukte uiteindelijk prima. Helaas maar een korte show van een kleine 40 minuten. Maar hij zal deze week nog 2 keer optreden.

Na het eten weer een kaartje gelegd.

Deze keer versloegen we de uitdaagsters met vlag en wimpel. Afgetekende winst met een paar honderd punten verschil. Algehele stand is nu 5 voor hen en 3 voor ons.

Morgen revanche?

Vanochtend lekker uitgeslapen. Gisteren last van lekkage van de stoma. ‘s Middags nog geprobeerd wat te repareren maar vlak voordat we gingen eten, bleek het toch te fors. Dus vervangen. Jammer, tot nu toe ging het eigenlijk prima.

En vanochtend bleek weer dat er vervangen moest worden. Kijken hoe het vandaag gaat. De huid is dan ook weer zo geïrriteerd terwijl we dat nu juist rustig hadden gekregen. Maar goed ik doe niets bijzonders, is gewoon pure pech.

Ik realiseer me dat een gebeurtenis nog niet genoemd is.

Toen we vlak voor de cruise stonden, verscheen op Facebook een bericht dat een man met beide zoons ook deze cruise wilde maken. Hij was ernstig ziek en zocht via Facebook, binnen 1 week voor vertrek, een verzorgende. Op het vliegveld van Venetië hadden we ze als snel gespot. En we zagen een enkele keer op de boot een van de mensen van dat gezelschap. Tot we aan de zeedagen begonnen. Ook Marianne en Irmgard hadden het erover omdat ze met die verzorgster soms een sigaretje rookten. Maar sinds Aqaba zagen ze de mensen ook niet meer.

Het blijkt dat de man in Aqaba zodanig verslechterd was dat hij naar het ziekenhuis was gebracht. Hij overleed daar binnen 2 uur. Vandaar dat we ze niet meer zagen. Iedereen is van boord gegaan. Via een IJslandse stewardess is deze informatie bij ons gekomen.

Daar hoorden we ook van dat we bij de vlucht van Nelspruit naar Johannesburg geen extra bagage hoeven te betalen. Dat komt omdat dit overruled wordt doordat het een startvlucht is van een intercontinentale vlucht van de KLM.

Nu maar hopen dat ze dat in Nelspruit ook weten, scheelt toch weer wat. Anders moeten we rond de € 75 euro bijbetalen voor de extra kilo’s.

Overigens vreemd dat ze dat bij Cruisetravel niet eens weten.

Vandaag is het heerlijk weer. De thermometer geeft ruim 35 graden aan maar de luchtvochtigheid is erg laag en daardoor is de warmte te dragen. Op het zonnedek is het wel warm maar als je gewoon rustig aan doet, prima te ondergaan.

Zo nu en dan zagen we vanaf een uur of 11 land.

Via whatsapp bleek dat ze ons in Holland kunnen volgen via de scheepssite. Dan zie je enerzijds het beeld vanaf de brug. En anderzijds zie je de locatie van het schip.

Leuk hoor, zeker voor het thuisfront.

Vanmiddag legden we aan in Victoria, de hoofdstad van de Seychellen. Zoals ik gisteren al zei, zijn we vertraagd. Oorspronkelijk zouden we om 6:00 uur aankomen maar dat was verlaat naar 15:00 uur. We hebben voorop het schip de aankomst deels bekeken. Maar het was ons uiteindelijk te warm, meer dan 35 graden in de volle zon en maar heel weinig schaduw. Het laatste stuk bekeken we vanuit onze hut. Al-met-al stapten we pas om 16:15 uur van boord. De organisatie aan wal is leuk om te zien. Het schip ligt nauwelijks vast of er komt van alles aanlopen of aanrijden.

Aangezien het om 18:00 uur donker is, kozen we voor een wandeling in port Victoria. Helaas was er nauwelijks wat open. Op zondag zijn de winkels maar dus ook de horeca gesloten. We hebben het e.e.a. gefotografeerd zoals bloemen, vogels, bijzondere en opvallen (koloniale) gebouwen. Zo staat er in de eerste belangrijke rotonde een mini uitvoering van de Tower (Big Ben) van London. Tot 1976 was het eiland deel van Engeland. Pas sindsdien is het eiland zelfstandig. Opvallend was dat er een Jamaicaans sfeertje hangt. Er was ook een Creools festival. De auto’s zijn bijna alle op de een-of-andere manier getuned, bredere banden, spoilers, verlichting maar vooral muziekinstallaties. Er reden heel wat rond met zware (bas)installaties.

Het leek ook op het showen van je auto.

Verder geen veiligheidsgordels, kinderzitjes e.d. Kinderen zitten op schoot voorin. In de bagagebak van een pick-up zitten ook rustig kinderen of volwassenen.

Kan hier allemaal.

De politie ziet er keurig gekleed uit, op z’n Engels. Spreekt wel zwervers aan die de afvalbakken nazoeken op (plastic) flessen e.d.

Na ruim 2 uur rondwandelen gingen we weer aan boord. Naast ons lag al een cruiseschip van Costacruises. Dus behoorlijk wat toeristen en dan toch gesloten winkels, komt wat bizar over.

Vooral omdat meestal de zaken toch (even) open gaan om wat te verkopen.

Vanavond geen kaartspel omdat Irmgard en Marianne wat vroeger naar de hut wilden. Morgen zien we weer verder.

Na ons avondeten zijn we ook naar de hut gegaan. We hebben nog een tijdje op het balkon gezeten. Eerst om te kijken naar ons vertrek. En daarna gewoon om te genieten.

Het ‘gevaar van piraterij’ is ook weer geweken. We merkten er overigens vrij weinig van.

Dus vannacht kan de balkondeur op een kiertje staan. Is ook wel lekker, inslapen op het ruisen van de zee.

Vanochtend ontbijt in de hut. Was helaas niet helemaal compleet dus nadat we aangekleed waren nog even wat yoghurt en sap opgehaald.

Daarna is Gea naar het bovendek gegaan.

Het weer is vandaag wat minder nml. bewolkt en vanochtend vroeg regende het licht.

Op dek staat een flinke wind, ca. windkracht 6 waarbij het soms moeilijk is om op de been te blijven in combinatie met de schipbewegingen (op-en-neer en heen-en-weer).

Ik ben naar een vervolg op de ‘MSC achter de schermen’ geweest. Gisteren was het de Duitse versie, vandaag de Engelse. De cruisedirector maakt er wel meer van, smeuïg met leuke ondersteunende video’s.

De informatie werd ook meer verpakt waardoor je meer onthoud.

Zo hoorde ik dat het gebruik van stuurboord en port (stuurboord en bakboord) uit vroeger tijden stamt. En omdat links en rechts voor verwarring kunnen zorgen, blijft het gebruik van starboard en portside.

De knot (knoop) wordt nog steeds als snelheidsindicatie gebruikt. Werd vroeger gemeten door een touw met ‘knopen om de 1852 meter’ gedurende 30 seconden buiten boord te houden. Door de snelheid werd het touw in zee getrokken en werden ‘de knopen geteld’. Zo werd dan het aantal knopen in 30 seconden gemeten wat een indicatie geeft van de snelheid. Onze kruissnelheid bedraagt ca. 18 knots, zijnde ca. 35 km/uur.

De nautical mile vindt zijn oorsprong in de aardbol. Deze is verdeeld in 360 graden. En 1 graad is 1852 meter lang.

Rond 11:15 uur passeerden we de evenaar, dachten we!!! Want Neptunes vereerde de Sinfonia met zijn bezoek ter ere van de crossing. Samen met zijn gevolg (opgedirkte gasten en crewleden) maakte hij de ereronde over het schip, overhandigde de symbolische overgang naar het Zuidelijk Halfrond in de vorm van een sleutel. Daarna werd zijn gevolg stuk voor stuk gedoopt. Wel leuk om te zien.

Maar even later werd aangekondigd dat de crossing van de evenaar aan het eind van de dag is. Juiste tijd horen we nog (zou rond 21:00 uur zijn).

Nadat Neptunes klaar was met zijn doopplechtigheid kwam er een mededeling van de kapitein. Wegens noodzakelijk onderhoud aan systemen wordt de vaarsnelheid verlaagd. Gevolg, we leggen morgen pas om 15:00 uur (was 6:00 ur) aan in Victoria. We vertrekken dan weer om 23:00 uur. Blijft wat weinig tijd over voor de Seychelllen.

Maar hierdoor schuiven de aan- en vertrektijden van Mauritius en Réunion ook op. Met name dat laatste is voor Marianne en Irmgard vervelend. Want zij boekten in Nederland een helicopetexcursie en dat is ‘s ochtends vroeg. Per dag worden 2 of 3 vluchten gemaakt. We horen vast nog wel wat er geregeld wordt/is. Want ze gaan vast ‘verhaal’ halen bij de receptie.

In Durban komen we wel op tijd aan.

Bij de informatie van vandaag begreep ik al dat in Durban veel, zo niet alle gasten van boord gaan en dat er dan 2400 gasten, waaronder 300 kinderen aan boord komen en ‘s middags op weg gaan.

Dus we moeten op tijd in Durban aankomen.

We hebben ‘s middags de zonsondergang vanaf ons balkon gezien. Blijft een machtig gezicht. En vrijwel daarna was de maan te zien, waarbij de aanblik anders is dan in ons land. Met foto’s zullen we dat proberen te laten zien. Nu viel op dat de maan van onderen belicht werd waardoor je alleen de onderste rand van de maan zag. De maan stond ook op min-of-meer dezelfde positie als de zon, niet tegenover zeg maar, zoals bij ons zo vaak te zien is.

Uiteindelijk zijn we rond 21:00 uur de evenaar gepasseerd!

‘s Avonds weer een kaartje gelegd. Marianne en Irmgard zijn bij de receptie geweest en ze worden geholpen om op tijd hun excursie te doen. E.e.a. wordt nu via de Sinfonia geregeld.

Het spel ging redelijk gelijk op. Uiteindelijk kwam het aan op het laatste potje en zowaar de winst was deze keer voor ons!

Morgen gaan we een kijkje nemen op de Seychellen en of we dan nog aan kaarten toekomen valt te bezien.

Sinds gisteravond ligt internet eruit. Kan wel duren tot de Seychellen voordat het weer werkt. We kunnen niet anders dan afwachten. Gelukkig werden de verbindingen in de loop van de dag hersteld. Het blijft wel storingsgevoelig.

Inmiddels varen we in de Indische Oveaan, het schip deint wat meer.

We gaan op de Seychellen wat met z’n vieren ondernemen, wat weten we nog niet. Dat laten we mede afhangen van de keuze op de kade.

De excursies, zowel de wandeling als de zumba, gaven we terug. De wandeling laten we schieten omdat we wat zelf gaan doen. De zumba is in Port Louis en dan hebben we al een andere excursie.

Vanochtend speelden we voor de laatste keer bridge. We hebben eraan geroken en het spel is leuk. Maar het wordt steeds gecompliceerder en de Engelse taal (uitleg) speelt dan ook parten. Temeer daar in Nederland, volgens Marianne, anders gespeeld wordt. Toch was dit een leuke manier om kennis te maken met bridge.

Verder gebeuren op deze dagen weinig bijzonderheden. We zijn overdag op het zonnedek. Soms een lezing, ik was vandaag bij de achtergronden van een cruiseschip van de MRC. Viel me wat tegen, weinig dynamiek, veel statische beelden (foto’s) en soms wat promotie-achtig (MSC doet veel aan uw veiligheid, hygiëne e.d.).

Daar is naar mijn mening wel meer van te maken door vanuit de ogen van een nieuwe passagier/gast een film van te maken die het verhaal zelf verteld. Maar wellicht zegt dat meer over mijn interesse dan die van de gemiddelde gast.

De cijfers waren best indrukwekkend. Ze maken zelf stroom, zoveel als nodig is voor een stad van ca. 10.000 inwoners. Zoet water wordt deels aan land ingenomen, maar ook zelf gemaakt uit zeewater. Ook dat gaat om grote hoeveelheden,

Er is een complete wasserij aan boord, welke 24 uur/dag draait, met industriële wasmachines, drogers, vouwsystemen. Ok zijn een timmerman en een kleermaker aan boord.

De navigatie gaat vrijwel geheel automatisch met hulp van verschillende systemen, waaronder gps en radar. Maar als het er op aan komt ook met handwerk zoals met zeekaarten, passer en sextant.

Gea is al vroeg aan dek gegaan om onze bedjes te ‘veroveren’.

Er is een regel dat bedjes ca. 30 minuten onbeheerd blijven. Daarna worden de persoonlijke bezittingen verwijderd. Nou niet dus!

O.a. Gisteren zagen we zelf dat bedjes worden ‘bezet’ met handdoek en een persoonlijk attribuut (boek, flesje zonnesmeersel e.d.). En dan zie je werkelijk de hele dag niemand, tot het laatste zonne halfuurtje. Dus wij reserveren voortaan ook ons bedje, lekker rustig in de zon en schaduw. En jawel na de bridgeles lag alles er nog keurig bij!

Sinds vandaag is het blijkbaar weer veilig(er) want de deuren van dek 6 zijn weer open. Je kunt daar weer wandelen. De bocht bij Somalië namen we en we varen meer dan 300 mijl (1 mijl is 1852 meter) van de kust van Somalië. Blijkbaar verwachten ze hier niets meer. Gisteravond zaten we ook nog lang op het balkon. Om dik 17:00 uur is het feitelijk al donker. De zon komt op om ca. 5 uur, dus we zitten dicht bij de evenaar waar dag en nacht even lang zijn. Gezien de afstand ligt het voor de hand dat we morgen (zaterdag) de evenaar kruisen. De scheepsklok gaat vannacht ook weer 1 uur vooruit. Dus weer een kort(er) nachtje. Bij de terugreis moeten we dat inhalen, inclusief de wintertijd welke eind oktober ingaat.

Vrijdagavond weer dik ingemaakt bij klaverjas. Wel een goede eindspurt gemaakt maar helaas was het verschil niet meer te overbruggen.

De tijd begint te dringen om in ieder geval de totaalstand gelijk te trekken.

Over beide dagen valt weinig te melden. Vanochtend (woensdag) de Golf van Aden in gevaren en donderdag halverwege de dag zijn we er nog niet uit.

Je verkijkt je soms behoorlijk op de vaarafstanden.

Naar mijn inschatting, kan er dus ook helemaal naast zitten, passeren we zaterdag de evenaar. Naar onze verwachting zal dat wel weer de nodige aandacht krijgen en is de passage rond de middag.

Je merkt wel dat we behoorlijk zuidelijk zitten want de Europese tv-zenders zijn van het scherm. Liggen blijkbaar buiten bereik van de satellietontvanger. Internet gaat tot nu toe nog behoorlijk. Is soms wel erg traag in de verbinding schip-buitenwereld.

Maar we kunnen nieuws volgen en uiteraard via de whatsapp blijven we goed op de hoogte van wel en wee van het thuisfront.

Woensdagavond bezochten we de show in het theater, was zeer onderhoudend met zang en dans. Duurt ca. 40 minuten. Er zijn 3 shows op een avond. Donderdagavond is er opera, dan zijn er maar 2 shows omdat de belangstelling lager is. Hoef je ook niet te reserveren.

Woensdagavond niet gekaart. Irmgard en Marianne willen vroeg de kooi in. Irmgard is wat verkouden en snotterig en Marianne komt niet van haar hoest af. Er schijnt ook een virus te heersen waar wij tot nu toe geen last van hebben.

Inmiddels zijn we bezig met de voorbereidingen voor de Seychellen. We liggen daar op zondag, zijn de winkels in ieder geval gesloten.

Via onze wellnesshut was een wandelexcursie in de stad inbegrepen maar deze gaven we terug. We zoeken het meer in iets in de natuur. Vanavond stemmen we e.e.a af met Irmgard en Marianne. Gaan we op eigen gelegenheid wat ondernemen. Onze ervaringen met de vorige keer zijn positief en het heeft 2 voordelen, nml. is een stuk goedkoper, of anders gezegd voor je geld krijg je (veel) meer. Maar belangrijker is dat je niet in de drukte zit. Je kunt veel rustiger dingen bekijken en beleven. Dat gevoel was bij het uitlopen van de kloof in Petra weg. De drukte maakte de beleving minder intens van het zien van de tombe. Dat is werkelijk een uniek gezicht.

We gaan eens kijken waar we op uit komen.

Donderdagavond hebben we nog een potje klaverjas gespeeld. We verloren dik, met 1000 punten verschil. Deze keer vielen de kaarten niet onze kant op. Maar we zullen een volgend potje vast winnen.

Verder hoorde ik dat onze blog steeds meer gelezen wordt, nu ook door familie van Irmgard.

Het was gisteravond erg gezellig.

Bij terugkomst in de hut bleek dat het internet er uitligt. We ontvingen nog wel een app van Paul en Stephan, maar kunnen deze niet beantwoorden.

We kunnen vooralsnog geen verbinding met de buitenwereld krijgen. Hopelijk morgen (vrijdag) weer.

Vannacht weer lekker geslapen. Het bed ligt heerlijk.

We kunnen kiezen voor ontbijt in de hut, of naar buffet of voor het restaurant.

We kozen het laatste, bleek vandaag de verkeerde keuze. We moesten erg lang wachten op de thee, koffie, frisdrank e.d de kelner liep ons een paar keer voorbij met z’n dienblad. Om ons hen werd meer gemopperd daarover.

Daarna bleek de croissant erg droog, te lang in de oven gelegen.

Dus we zijn alsnog naar het buffet gegaan. Daar hoef je niet te wachten op de ober.

Later bleek dat Marianne en Irmgard dezelfde ervaring hadden. Moesten ook erg lang wachten.

De veiligheidsmaatregelen zijn weer wat ‘aangetrokken’.

De deuren op het lage dek (dek 6) zijn nu afgesloten. Je kunt daar op dit moment het dek dus niet op. Maar daar loopt vrij weinig omdat het leven zich op dek 5 en 6 binnendeurs afspeelt (bars, restaurants, theater, shops) en het buitenleven vooral op de dekken 11, 12 en 13.

Vandaag vloog ook een patrouillevliegtuig laag over. Er wordt goed op ons gepast.

Wat opvalt is dat we nauwelijks andere schepen zien. De Rode Zee is best groot maar toch geen oceaan. Je merkt dat de Sinfonia ruime afstand houdt.

Morgen zijn we in de golf van Aden, dat is ook vrij druk omdat daar ook de toegang tot de Perzische Golf (olie) op aansluit. Ben benieuwd of we dan meer zien.

Vandaag drukkend warm, op het bovendek is goed toeven. Daar staat een lekkere wind en in de schaduw lukt het sowieso.

We bruinen zelfs in de schaduw. Kleuren gaat niet hard maar we hebben beiden al een bruin laagje.

We sloten de avond af met een potje klaverjas, en ja hoor deze keer versloegen we het damesteam. Weliswaar nipt, maar de onderlinge stand wordt dragelijker.

Marianne gaf aan haar thuisfront door dat ‘de Friezen’ een blog bijhouden. Dat wordt door haar familie nu ook gelezen, zo laat Marianne zien aan reacties op whatsapp. Leuk om te horen!

We vermaken ons prima zo. De dagen vliegen om.

Onze 2e zeedag.

Lekker warm, meer dan 30 graden. Binnendeurs draait overal airco, dus daar is het lekker koel. Maar alle buitenruimte, behoorlijk drukkend. We hoeven niets dus met gepast tempo alles doen.

We slapen hier prima, lekker bed met goede kussens. Als je wilt kunje extra stevige of juist hele slappe kussens krijgen.

Verzorging is verder prima. Eten is goed. Geen michelinsterren maar dat hoeft niet, dat kan ook niet.

Er is wel verschil tussen de buffet en a la cartemaaltijden. Beide zijn lekker. In de beide restaurants kun je ‘s ochtends en ‘s middags dingen bestellen die je niet in het buffetrestaurant hebt.

Aan het begin van de middag legde een rubberboot aan, wij lagen stil. Was ter hoogte van de grens Eritrea/Somalië. Het wordt wat serieuzer, de aanpak tegen mogelijke piraterij. Er is veiligheidspersoneel aan boord gekomen. Met name het komende stuk, zuidelijke deel Rode Zee, Golf van Aden en noordelijke stukje Indische Oceaan zijn gevaarlijk. Wij merken er verder niets van. Het schip heeft zijn eigen dynamiek. Alles gaat ‘gewoon’ door.

Het verschil met onze vorige 2 cruises is de gemiddelde leeftijd. Deze is stukken hoger dan de vorige keren. Deze ligt nu (ver) boven onze leeftijd. Er zijn ook maar weinig kinderen aan boord. Ik hoorde van 12 kids.

Nederlanders maken deel uit van de top 5 aan boord. Er zijn ca 32 nationaliteiten waarvan de belangrijkste Engelsen, Zuid Afrikaners, Duitsers, Nederlanders ( ca. 2o), Fransen enz. Zo is er ook een koppel uit IJsland.

Verder de gebruikelijke zeedag. Luieren in de schaduw en zon, lezen, op tijd wat eten en drinken. We worden al aardig bruin.

Na het avondeten zijn we voor de 3e keer gaan klaverjassen met Marianne en Irmgard. Marianne is verwoed bridger, zij helpt ons bij de beginnerslessen. Dat is heel fijn, want zo leer je sneller en meer.

Haar vriendin, Irmgard, is verwoed klaverjasser, zij vindt niets aan bridge.

Dus we speelden tot nu toe 3 keer tegen elkaar. De 1e keer zijn we dik ingemaakt. Maar de beide andere keren was het telkens een closefinish. Hadden ze net een betere afsluitende partij dan wij. Dus helaas 3 keer verloren. Maar we gaan voor de revanche!